حلقه داخل چشمی

رینگ یا حلقه قرنیه یک روش جراحی برای اصلاح قوز قرنیه و عیب انکساری نزدیک بینی است. این روش نوعی جراحی سرپایی برای کاشت ایمپلنت داخل قرنیه است که با کمک قطره های بی حسی موضعی صورت می گیرد. رینگ های چشمی حلقه های کوچکی از جنس پلیمر پلاستیکی مخصوص هستند که کاملاً با بافت چشم سازگار بوده و برای هر شخص براساس سن، شماره چشم،  میزان دید با عینک و بدون عینک، دید با لنز و سایر ویژگی های خاص محاسبه و تجویز می شوند.

در این تکنیک، جراح با ایجاد سوراخ بین لایه های استرومای قرنیه و ایجاد تونل در زیر لایه بیرونی قرنیه، اقدام به رینگ گذاری درون چشم می کند. این عمل منجر به صاف شدن سطح قرنیه، تمرکز بهتر نور روی شبکیه و در نتیجه بهبود دید بیمار می شود. معمولاً در این روش نیاز به بخیه نیست و محل برش به مرور درمان می شود.

این تکنیک جراحی نیز ممکن است عوارضی مانند تورم چشم، کراتیت، عفونت چشم، درد مزمن چشم، حرکت یا خروج حلقه، دیدن هاله یا پخش نور، اختلال دید در شب، سوراخ کردن چشم، عدم اصلاح کامل شکل قرنیه و در نتیجه بروز آستیگماتیسم داشته باشد.