اثرات مضر سیگار و الکل بر چشم

بر اساس تحقيقات سيگار عوارض جانبي متعددي بر چشم و سيستم بينائي دارد.دود سيگار و تنباکو ريسک فاکتور مهم شناخته شده در بسياري از بيماري ها، هم در زنان و هم در مردان نظير: بيماري هاي قلبي عروقي، تنفسي و بد خيمي ها محسوب مي شود. سيگار اثرات مخرب چشمي نيز دارد. ثابت شده که سيگار در بسياري از بيماري هاي شايع و وخيم چشم نطير: پوسيدگي لکه زرد شبکيه ناشي از سن ( دژنرسانس ماکولا)، گلوکوم (آب سياه) ، کاتاراکت(آب مرواريد) و تنبلي چشم (آمبليوپي) به عنوان ريسک فاکتور (عامل خطرساز) محسوب مي شود. بسياري از اين بيماري ها منجر به کاهش غير قابل برگشت بينائي مي شوند.
سيگار باعث کاهش سطح سرمي مواد آنتي اکسيدان مي شود. اين مواد وظيفه محافظت از سلولهاي شبکيه چشم را بر عهده دارند. سيگار باعث تخريب لايه محافظ مابين شبکيه و عروق خوني شده و منجر به کاهش خونرساني، تحريک و ايجاد بافت اسکار (جوشگاه) مي شود. همچنين سيگار باعث مي شود که بدن در معرض راديکال هاي آزاد قرار گيرد که باعث آسيب سلولي و نرسيدن مواد مغذي به شبکيه و عدسي مي شود. محققين بر اين باورند که سيگار باعث افزايش شانس بروز انواعي از آب مرواريد مي شود. منواکسيد کربن دود سيگار باعث کاهش اکسيژن رساني و در نتيجه افت ديد در شب مي شود. سيگار کشيدن توليد سيانيد کرده که براي شبکيه سمي است و ممکن است منجر به مشکلي بنام آمبلوپي مسموميت شود. آمبليوپي (تنبلي چشم) يعني کاهش بينائي، بدون ارتباط با تغييرات ساختماني قابل رويت در چشم؛ به گفته ديگر چشم از نظر ساختمان ظاهري طبيعي است اما فرد بينائي خوبي ندارد.
در دو مطالعه که اخيرا در مجله انجمن پزشکي آمريکا منتشر شده ، 50000سيگاري طي حدود 12 سال تحت نظر قرار گرفتند. در اين مطالعات، مشاهده شد که در افراد سيگاري و افرادي که با سيگاري ها زندگي مي کنند پوسيدگي لکه زرد شبکيه ناشي از سن ، دو تا سه برابر بيشتر ايجاد مي شود. حتي در کساني که بيش از 15 سال قبل سيگار را ترک کرده بودند نيز به ميزان قابل توجهي ريسک بالاتر بود. مشکل چشمي ديگر مرتبط با سيگار، آب مرواريد است. بر اساس يکي از مطالعاات اخير بر روي 3600 نفر، شيوع آب مرواريد در افرادي در مقايسه با غير سيگاريها 40% بيشتر است.
مصرف الکل مي تواند تأثيرات منفي کوتاه مدت بر بينائي داشته باشد. در سطوح پائين الکل خون، عملکرد بينائي نسبت به تغييرات در عملکرد مغز کمتر تحت تأثير قرار مي گيرد. زماني که سطح الکل خون به مقادر قانوني برسد و يا از آن تجاوز کند، بر درک عمق و ديد شب اثر مي گذارد. زماني که درک عمق رو به زوال برود، قضاوت دقيق فاصله اشياء غير ممکن مي شود؛ بينائي تار شده و يا به علت ضعف عضلات چشم و عدم توانائي آنها در تمرکز روي اشياء ممکن است فرد دو بيني پيدا کنيد.
الکل با ممانعت مردمک در تطبيق از تاريکي به روشنائي، بر ديد شب اثر مي گذارد. نور چراغ ماشين هاي روبرو، باعث گيجي و خيره گي بيشتر راننده مست مي شود. مصرف الکل همچنين ديد لوله اي ايجاد کرده و شب کوري را بدتر مي کند. حساسيت کنتراست (سايه-روشن) ممکن است کاهش يافته و باعث شود راننده اي که با الکل مسموم شده، در بعضي موارد موانع موجود در ميدان بينائيش را تشخيص ندهد. کاهش حساسيت کنتراست بهمراه تغيير در کنترل حرکات چشم و کاهش تمرکز و دقت، ممکن است تأثير عميقي برعملکرد بينائي فرد مست بگذارد