آب مروارید

در عمل جراحی آب مروارید، عدسی کدر شده از طریق برش از چشم خارج شده و لنز داخل چشمی مناسب جایگزین آن می شود.

برش ایجاد شده معمولاً بسیار کوچک بوده و نیازی به بخیه ندارد. این عمل تکنیکی سریع با درصد موفقیت بالا است که به صورت سرپایی با بی حسی موضعی و کمترین عوارض قابل انجام است. زمان دقیق نیاز به عمل جراحی آب مروارید باید توسط پزشک تعیین شود.

در گذشته در جراحی آب مروارید از چاقوی مخصوص جراحی برای ایجاد برش و استخراج عدسی استفاده می شد. اما امروزه روش استاندارد عمل آب مروارید جراحی فیکو مولسیفیکاسیون (Phacoemulsification ) است. در این تکنیک با کمک  فيكو اولتراسوند و یک برش دو میلی متری، عدسی کدر شده از چشم خارج شده و لنز داخل چشمی مناسب از همان برش به داخل چشم تزریق می شود.

روش فمتو کاتاراکت، جدیدترین متد درمان آب مروارید است که در آن جراح با کمک لیزر فمتوسکند، عدسی را به قطعات کوچکتر تقسیم می کند تا برای خروج آن از چشم نیاز به برش کوچکتری باشد. این برش نیز توسط لیزر انجام می شود.

انواع لنزهای داخل چشمی که جایگزین عدسی می شوند شامل:

لنزهای مونوفوکال یا تک کانونی: با استفاده از این نوع لنزها، فرد فقط دید دور خوبی پیدا می کند اما برای مطالعه نیاز به عینک دارد.

لنزهای مولتی فوکال یا چند کانونی : با استفاده از این نوع لنزها، فرد دید نزدیک و دور خوبی پیدا می کند و نیاز او به عینک برای دید دور و نزدیک کاهش یافته یا به طور کامل از بین می رود.

لنزهای توریک : این لنزها مناسب اصلاح آستیگماتیسم در حین عمل آب مروارید هستند که موجب درمان یا کاهش میزان آستیگماتیسم می شوند. این لنزها همچنین میتوانند دید مناسبی را در فواصل دور ، نزدیک ، و میانه برای بیماران تامین کنند.

لنزهای آسفریک: در این لنزها انحنای کناره ها قدری کمتر از انحنای مرکزی آنها است تا بتوانند کنتراست بهتری در تصویر ایجاد کنند و در نتیجه کیفیت دید بهتری ایجاد کنند.

لنزهای با فیلتر آبی : این لنزها نور آبی پر انرژی و ماورا بنفش را که هم در نور طبیعی هم در نور مصنوعی وجود دارد، فیلتر می کنند. لذا کیفیت دید را افزایش داده و از ساختار طبیعی بینایی در برابر پرتوهای ماوراءبنفش محافظت می کنند.

هر چند عمل آب مروارید یکی از کم خطرترین شیوه های درمانی است اما گاهاً عوارض نادری مانند التهاب چشم، عفونت، خونریزی، تورم، افتادگی پلک، جابجایی لنز کاشته شده، افزایش فشار داخل چشمی، پارگی شبکیه، تورم ماکولا، تورم قرنیه، آب سیاه، کاتاراکت ثانویه و کاهش نسبی یا کامل دید مشاهده می شوند.